Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Η αποχή στις εκλογές είναι ηθική αυτουργία. Πρέπει να εξαντλήσουμε τις δημοκρατικές επιλογές.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα περνάει στην επόμενη φάση. Η αδυναμία των κομμάτων να διατηρήσουν μεγάλους, κατά κύριο λόγο, μισθοφορικούς στρατούς - ψηφοφόρους, καλύπτεται από την διαφαινόμενη τεράστια αποχή, λόγω απογοήτευσης, των ψηφοφόρων στις επερχόμενες εκλογές.

H απόχη είναι βούτυρο στο ψωμί της εξουσίας, διότι δίνει την δυνατότητα στα καθεστωτικά κόμματα να εκλέγονται και να ορίζουν τις μοίρες μας βασιζόμενα στις ψήφους όχι της πλειοψηφίας όπως θα έπρεπε σε μια δημοκρατία, αλλά της φανατισμένης η χρηματοδοτούμενης μειοψηφίας που διατηρεί το καθένα. Έτσι λοιπόν η πολυαναφερόμενη "λαϊκή κυριαρχία" δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την επικράτηση του ενός club οπαδών επί των άλλων. Αυτό το παιχνίδι όμως μπορεί να παιχτεί μόνο όταν υπάρχουν "διαφορές" ανάμεσα στις προτάσεις του κάθε κόμματος. Στην παρούσα κατάσταση όμως έχουμε το παράδοξο του να μην υπάρχουν ουσιαστικά διαφορετικές προτάσεις από τα 5 εκ των 7 κομμάτων μιας και όλα καταλήγουν στο μονόδρομο της ευρωπαϊκής προοπτικής μέσω των σκληρών μνημονίων, άρα ο πολίτης ψηφίζοντας κάποιο από αυτά ουσιαστικά επιλέγει ένα!

Που στοχεύει λοιπόν αυτή η διάσπαση της ίδιας ακριβώς πολιτικής σε πολλές κομματικές εκφράσεις της με αστείες διαφορές επιφανειακού και ανούσιου επιπέδου; Είναι η συστημική τακτική της Λερναίας Ύδρας. Πρέπει πάντα να υπάρχουν και άλλα κεφάλια να αντικαταστήσουν η να υποστηρίξουν αυτό που φθείρεται περισσότερο από την κυβερνητική αγγαρεία και πρέπει πάντα να διατηρούνται τα επίπεδα διαίρεσης των ψήφων υψηλά! Έχουμε λοιπόν φιλομεταναστευτικά μνημονιακά κόμματα, αντιμεταναστευτικά μνημονιακά κόμματα, πλουτοκρατικά μνημονιακά κόμματα και φιλολαϊκα μνημονιακά κόμματα τα οποία στοχεύουν με την ρητορκή τους σε κοινωνικές ομάδες που αδυνατούν να δουν καθαρά είτε λόγω ημιμάθειας, είτε λόγω ασυνειδησίας,είτε κοινών κουσουρίων τους, την πολιτική μιας χώρας συνολικά και σε βάθος χρόνου, ώστε να διατηρούν το ποδοσφαιρικού τύπου, πρωτάθλημα εξουσίας τους.

Είναι η αποχή λοιπόν λύση; Και αν όχι τότε τι να επιλέξει ο απογοητευμένος πολίτης που έχει πιο καθαρή οπτική των πραγμάτων και δεν θέλει να αφήσει την τύχη της χώρας σε άμυαλους, ασυνείδητους και διεφθαρμένους πολιτικούς και ψηφοφόρους;


Η απάντηση είναι φυσικά όχι αλλά πρέπει να δούμε το θέμα της ψήφου πολύ σοβαρά επιτέλους. Η ψήφος αντίδρασης σε εξωκοινοβουλευτικά κόμματα δεν εγγυάται την είσοδο στη βουλή ποιοτικών πολιτικών και ιδεολογιών οπότε θέλει προσεχτική μελέτη των προτάσεων και των ανθρώπων που στελεχώνουν κάθε ένα από αυτά. Όσο αφορά την ψήφο σε Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ αυτή θα πρέπει να θεωρείται κυρίως ψήφος αντιπολίτευσης και όχι εξουσίας. Καμία από τις 2 αυτές ακραίες ιδεολογίες δεν προσφέρει ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα της χώρας αλλά μπορεί να λειτουργήσει περισσότερο σαν "απειλή" για το καθεστώς. Παρόλαυτα οι ακραίες εποχές απαιτούν καμμιά φορά και ακραίες λύσεις. Το αν και αυτά τα 2 κόμματα αποδειχθούν μια από τα ίδια θα είναι και αυτό ευχής έργο διότι ο κόσμος πλέον θα ξέρει πως δεν υπάρχει λύση στα προβλήματα του μέσω της δημοκρατικής διαδικασίας και θα πρέπει να λειτουργήσει πλέον διαφορετικά...! Η κατάρρευση του "αριστερού" οράματος με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να απογοητεύσει αλλά να ενδυναμώσει την σπίθα της επανάστασης μέσα μας καθώς μια μια οι προτάσεις του συστήματος αποκαλύπτονται και τα πράγματα ξεκαθαρίζουν! Δεν έχουμε πολλές δικαιολογίες ακόμη!

Δυστυχώς ζούμε τον μεσαίωνα της δημοκρατίας στην Ελλάδα, το σύνταγμα έχει καταλυθεί προ πολλού, το κέντρο αποφάσεων έχει μεταφερθεί εκτός χώρας, πολύς κόσμος είναι φοβισμένος, ξεπουλημένος η ασυνείδητος και τίποτα δεν προμηνύει εύκολη έξοδο από αυτή την κατάσταση.

Η συμμετοχή παρ'όλα αυτά στην εκλογική διαδικασία είναι επιβεβλημένη ακόμη και με ακραία ψήφο, καθαρά και μόνο έστω, για ηθικούς και συνειδησιακούς λόγους. Δεν νοείται να αφήσουμε την χώρα έρμαιο συντεχνιών, ξεπουλημένων και ασυνείδητων. Δεν πρέπει οι πολίτες να γίνουν ηθικοί αυτουργοί στα εγκλήματα του καθεστώτος!